ژئوتوریسم یکی از زیر مجموعه های اکوتوریسم محسوب می شود که در برگیرنده سفر گردشگران برای بازدید از جاذبه های گردشگری مرتبط با ژئومورفولوژی و زمین شناسی در یک مکان که هویت فضایی - مکانی آن حفظ شده است.

به عبارت دیگر پدیده های خاص ژئومورفولوژیکی که دارای جذابیت گردشگری بوده  به عنوان یک جاذبه گردشگری به بازار گردشگری عرضه می شود و گردشگران علاقه مند برای بازدید از آن پدیده ها به مکان مربوطه سفر می کنند. آن مکان به عنوان یک محیط طبیعی دارای هویت فضایی - مکانی بوده و تبلوری از گردشگر ( انسان ) و محیط طبیعی ( مکان گردشگری ) محسوب می شود، به همین دلیل است که در برخی متون از ژئوتوریسم به عنوان " گردشگری جغرافیایی " نیز یاد می کنند.

از ویژگی های بارز ژئوتوریسم ، گرایش عمده ای است که به التذاذ گردشگران از پدیده های خاص طبیعی داشته و علاوه بر آن بر حفاظت از محیط طبیعی و چشم اندازهای آن در رابطه با عدم تغییر و خودداری از دخالت انسان در بر هم زدن چهره زمین از اهداف اصلی ژئوتوریسم است. در ژئوتوریسم تلاش بر این است که دخالت و تصرفی توسط انسان در محیط صورت نگیرد اما به ناچار اگر اقدامی صورت گرفت این اقدام بایستی منجر به کمال در طبیعت شود.

در ژئوتوریسم طبیعت دائم توسط فرسایش آبی و بادی در حال تنوع و دگرگونی است. این دگرگونی توسط خود عوامل فرسایش طبیعی شکل می گیرد نه انسان . از این رو ژئوتوریسم این امکان را برای محققان و بهره برداران به وجود آورده است که بتوانند محیط را بهتر و کیفیت بازدید را ارتقاء دهند به طوری که دخالت انسان در زمین منجر به نشان دادن برجستگی ویژه و تازه ای از طبیعت گردد.

با این وجود، ژئوتوریسم یکی از گونه های گردشگری در الگویی فضایی " گردشگری مبتنی بر طبیعت " محسوب شده که دارای عرضه محصول و بازار تقاضای منحصر به خود می باشد و در برگیرنده بازار هدف خاصی است که در آن گردشگران از حداقل هایی شناخت محیط طبیعی برخوردار می باشند .